Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014


CALL FOR SUBMISSIONS Journal of Folklore Research Submit by June 1, 2015

ALL FOR SUBMISSIONS
Journal of Folklore Research
Submit by June 1, 2015

The Journal of Folklore Research invites submissions for a special issue devoted to medieval and early modern folklore and culture, tentatively scheduled for publication in 2016. We welcome submission of papers that deal with any aspect of this period, on material from any geographic area. Contributions that situate medieval and early modern culture within contemporary theoretical debates or engage with problems of methodology and interpretation are especially desired. All submissions should be informed by and engage with contemporary scholarship in folkloristics.

Please submit manuscripts to the journal website http://www.jfr.indiana.edu by June 1, 2015. Please be sure to note that your submission is for consideration for this special issue. All submissions will undergo double-blind peer review. Questions regarding the issue or submission process may be directed to Steve Stanzak, Managing Editor, at jfrmgr@indiana.edu

The Journal of Folklore Research is an international forum for current theory and research among scholars of traditional culture. Its pages include incisive examinations of vernacular or traditional expressive forms, as well as essays that address the fieldwork experience and the intellectual history of folklore and ethnomusicology studies. It is published triannually by Indiana University Press.


The Journal of Folklore Research invites submissions for a special issue devoted to medieval and early modern folklore and culture, tentatively scheduled for publication in 2016. We welcome submission of papers that deal with any aspect of this period, on material from any geographic area. Contributions that situate medieval and early modern culture within contemporary theoretical debates or engage with problems of methodology and interpretation are especially desired. All submissions should be informed by and engage with contemporary scholarship in folkloristics.

Please submit manuscripts to the journal website http://www.jfr.indiana.edu by June 1, 2015. Please be sure to note that your submission is for consideration for this special issue. All submissions will undergo double-blind peer review. Questions regarding the issue or submission process may be directed to Steve Stanzak, Managing Editor, at jfrmgr@indiana.edu

The Journal of Folklore Research is an international forum for current theory and research among scholars of traditional culture. Its pages include incisive examinations of vernacular or traditional expressive forms, as well as essays that address the fieldwork experience and the intellectual history of folklore and ethnomusicology studies. It is published triannually by Indiana University Press.

Those who go bump in the night’: Shamans, Initiation and Masks - Panel for the International Society for the Academic Study of Shamanism (Delphi, Greece, October 9th-13th 2015)

‘Those who go bump in the night’: Shamans, Initiation and Masks - Panel for the International Society for the Academic Study of Shamanism (Delphi, Greece, October 9th-13th 2015)


Please see below the Panel Proposal for the International Society for the Academic Study of Shamanism, Delphi, Greece, October 9th-13th 2015. Please note that the deadline is October 31st. Best regards, Davide Ermacora --------
‘Those who go bump in the night’: Shamans, Initiation and Masks
A panel proposal by Giovanni Kezich (Museo degli Usi e Costumi della Gente Trentina, San Michele all’Adige, Italy) and Cesare Poppi (SUPSI, Lugano, Switzerland) for the International Society for the Academic Study of Shamanism, Delphi, Greece, October 9th-13th 2015
A much debated issue in the study of shamanism is the relationship between shamanism, masking and other forms of ritualized behavior conducive to a variety of states of altered consciousness. In particular, the collective initiation in what are known as ‘secret societies’ of masks, by and large, appears to be somewhat in contrast to the individual experience of shamans in their initiatory training. The panel aims at exploring this and related issues with regard to:
1 – Space: if shamans journey out of the spaces of the living to interact with the spirits and the dead while masks are the dead/spirits/initiates who travel from the Otherworld into the spaces of sociality, what does this imply for the cognitive and epistemological foundations of either practice?
2 – Place: what are the respective places of initiation for shamans and the neophytes of secret societies of masks? How does the general notion of the aspiring shaman spending time ‘with the spirits’ compare (and contrast) with the seclusion of initiates in the bush or other similar ‘otherplaces’? How to differences in training relate to wider differences in the prerogatives of masked societies and shamans?
3 – Power: both shamans and masked societies patrol the outer boundaries of sociality, often with policing powers, to counter evil in all its forms. How does the collective dimension of the shaman’s engagement with crime and other forms of social distress compare to the masks’ prerogatives in the same field? Do the two functions somewhat overlap and complement one another?
4 – History: Do shamanism and secret societies of masks constitute steps in the developmental process of the means to interact with the ‘otherworld’ and, if so, what are their interfaces? Can they ultimately be understood as subsequent – if occasionally cumulative – steps in the passage from hunting and gathering social formations in the Paleolithic to the agrarian civilizations of the Neolithic?
The Panel welcomes both spoken/written and audio-visual contributions. Please send you paper title and abstract (max. 250 words) in a WORD document mentioning this panel theme by October 31st 2014 to: conference2015@isars.org

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

Αxs



07:48 | 29 Οκτ. 2014
Τελευταία ανανέωση 15:45 | 29 Οκτ. 2014
Στέλιος Κούλογλου
Έγιναν και χθες οι παρελάσεις. «Πριβέ» οι στρατιωτικές, αφού οι επίσημοι προστατεύονται πλέον με κιγκλιδώματα και αστυνομικούς, μοναδικές στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι μαθητικές. Τα παιδιά στην Ελλάδα, τα φτωχότερα στην Ευρώπη σύμφωνα με την έρευνα - σοκ που επίσης χθες δημοσιεύθηκε, υποχρεώνονται να συμμετέχουν στις παράτες που ξεκίνησε το φασιστικό καθεστώς του Μεταξά, στα πρότυπα των ανάλογων καθεστώτων του Μεσοπολέμου. Στις ιδιωτικές συζητήσεις,  σχεδόν όλοι όσοι έχουν χρηματίσει υπουργοί Παιδείας τις τελευταίες δεκαετίες, παραδέχονται ότι πρέπει να καταργηθούν. Αλλά όπως και στις άλλες υποθέσεις της χώρας, κανείς δεν έχει το θάρρος να κάνει αυτό που πρέπει.

Με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ, επανήλθε όμως ένα θέμα - ντροπή: όπως προκύπτει από επίσημες δηλώσεις διευθυντή Μουσείου των Ιωαννίνων και άλλες μαρτυρίες όπως αυτή τηςΕλένης Καρασαββίδου, εδώ και 70 χρόνια, από το τέλος του πολέμου και μετά, το Ελληνικό κράτος δεν έχει φροντίσει να μαζέψει τα οστά των Ελλήνων στρατιωτών που έχασαν την ζωή τους στο αλβανικό μέτωπο, πολεμώντας για την πατρίδα τους.

Στην Ελλάδα υπάρχουν γερμανικά νεκροταφεία, όπου είναι θαμμένοι όσοι πολέμησαν με τον κατακτητικό στρατό του Χίτλερ και των Ναζί. Η Γερμανία συντηρεί τα νεκροταφεία και έτσι τους τιμά, γιατί θεωρεί, καλώς ή κακώς, ότι έπεσαν για την πατρίδα τους εκτελώντας διαταγές. Ενώ η  Ελλάδα έχει αφήσει να ξεθάβουν και να τρώνε τα σκυλιά τα κόκαλα - γιατί αυτό ακριβώς γίνεται - των ανθρώπων που σημείωσαν το 1940 την πρώτη αντιφασιστική νίκη στην κατεχόμενη Ευρώπη. Δεν φρόντισαν ούτε ένα κοιμητήριο να φτιάξουν, όπου  να μαζέψουν τα οστά των 8 χιλιάδων στρατιωτών που σκοτώθηκαν μέσα στην Αλβανία, όπως κάνει κάθε χώρα, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Όσοι βιαστούν να αποδώσουν την ιεροσυλία στην παραδοσιακή προχειρότητα και ανοργανωσιά του ελληνικού κράτους, ίσως κάνουν λάθος. Στην πραγματικότητα, οι Μεταξάδες και πολλοί από αυτούς που κυβέρνησαν την Ελλάδα μετά τον πόλεμο δεν πολέμησαν στο αλβανικό μέτωπο. Ο συνήθως συγκρατημένος Οδυσσέας Ελύτης, ξεσπάθωνε στα «Ανοιχτά Χαρτιά»: «Θέλω απροκάλυπτα να καταγγείλω το επιστρατευτικό σύστημα που επικρατούσε την εποχή εκείνη και που, δεν ξέρω πως, κατάφερε να κρατήσει στα γραφεία και τις επιμελητείες όλα τα χοντρόπετσα θηρία των αθηναϊκών ζαχαροπλαστείων...»

«Το αλβανικό έπος» ενός στρατού που δεν ήταν καλά προετοιμασμένος για τον πόλεμο, οφείλεται στον απαράμιλλο ηρωισμό αυτών που τα οστά τους συλήζουν σκύλοι κάπου στη Αλβανία. Όπως κάνουν σήμερα με την Αρχαία Ελλάδα και την Αμφίπολη, για την οποία τόσο κουβέντα γίνεται αν ο τάφος έχει συληθεί,  οι κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν την νίκη του 40 για να εδραιώσουν την εξουσία τους. Αν πράγματι πίστευαν ότι τα κόκαλα είναι ιερά, οι οικονομίες από μια και μόνο στρατιωτική παρέλαση, θα αρκούσαν για να τιμηθούν οι νεκροί, όπως τους αξίζει.

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Invitation: Travelling Memories: Lives in Transition, Helsinki, 27–28 Nov. 2014


Welcome to the fifth international symposium of the Finnish Oral History Network
Travelling Memories: Lives in Transition, Helsinki, 27–28 November 2014
Mass migration and new media are the key characteristics of today’s world. Though people have always moved from place to place, never before has migration in all its forms affected so many people’s lives as it does today. Even when we ourselves do not move mediated memories of people living in diaspora and exile are a part of our everyday life. Travelling is also an essential feature of memory. To stay alive memories must continuously be on the move. Memories move across and beyond territorial and social boundaries from one individual to another, from one media to another, and each time new layers of meaning are added to them. The keynote speakers are
  • Baiba Bela (University of Latvia): Complexities of Memory Travel: Latvian Case
  • Alessando Portelli (University of Rome-La Sapienza): An Open World. Refugees, Migrants and Guest at Europe's Borders
  • Outi Fingerroos (University of Jyväskylä): Reuniting Families: Oral Narratives of Somali Immigrants and Finnish Officials
The program will include keynote lectures, paper sessions and a closing panel. The language of the conference is English. See http://www.finlit.fi/fohn-seminars for the symposium program and further information.
The keynote lectures and paper sessions will be open for all. You will be able to follow the keynote lectures online athttp://finlit.adobeconnect.com/tapahtumat/.
Symposium admission (50€ standard / 35€ concession: students/unwaged) includes tea or coffee on both days, a guided visit to Finnish Literature Society on Wednesday and the symposium reception at Finnish Literature Society on Thursday. Please organize the payment by bank transfer to the symposium account:
Bank: Nordea
Address: Kauppiaskatu 9, 20100 Turku
SWIFT/BIC code: NDEAFIHH
IBAN: FI85 1743 3500 0021 95
Account owner: Suomen muistitietotutkijoiden verkosto FOHN
Registration by 15th November 2014.   Enquiries: fohn@finlit.fi or katri.kivilaakso@finlit.fi

Του Γιώργου Σταματόπουλου,Τα Οχι που οδηγούν στο Ναι στη Ζωή, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝΣΥΝΤΑΚΤΩΝ,27/10/14



       

Οχι λοιπόν στους αρνητές της Ζωής, στους αριβιστές, στους θανατολάγνους (ζήτω ο θάνατος φώναζαν και κραύγαζαν οι φασίστες), στους δωσίλογους· σ' όλους που αγαπάνε το τομάρι τους μόνο και όχι την απεραντοσύνη του ανθρώπου.

Οχι στους ρηχούς και επιπόλαιους, στους μονομανείς και αυτούς που θεωρούν ότι κατέχουν τη μοναδική αλήθεια· στους επηρμένους βολεμένους, στους τσαλαβουτητές ιδεών, στους κατασκευάζοντες συμπεριφορά (στιλ!), στους δήθεν, ναι.

Οχι στους κομματόφρονες και σ' αυτούς που αρέσκονται στην υποταγή αγαπώντας την μάλιστα· σ' όσους εκχωρούν τη διαχείριση της ζωής τους σ' εκπροσώπους και σ' όσους έχουν υποβαθμίσει την πολιτική, θεωρώντας ότι αυτή περιορίζεται στο κράτος μόνο.

Οχι σε όσους έχουν απαρνηθεί την έννοια πολίτης και χαρίζουν το είναι τους σε πολιτικούς και νόμους απρόσωπους· σ' εκείνους που φοβούνται να είναι ελεύθεροι και να συναποφασίζουν για την τύχη τους και των παιδιών τους· σε όλους εκείνους που ενημερώνονται για το τι συμβαίνει από εν διατεταγμένη υπηρεσία δημοσιογράφους, από παπαγαλάκια και προπαγανδιστές ενός στυγερού, άνισου και άδικου πολιτικού συστήματος.

Οχι σ' εκείνους που βαδίζουν σαν τη χήνα, σε δολοφόνους ανυπεράσπιστων και κατατρεγμένων, στους βιαστές της ειρήνης και της χαράς της συνύπαρξης, σε κάποιους ασύδοτους αγράμματους που υποβοηθούνται από μηχανισμούς καταστολής και από παρακρατικές σέχτες, αλλά και σε όλους που σφυρίζουν αδιάφορα βλέποντας μπροστά στα μάτια τους το μεγάλο έγκλημα κατά της ισότητας των ανθρώπων.

Οχι στους καθηγητές – δασκάλους – πανεπιστημιακούς που δεν ενδιαφέρονται για τους μαθητές-φοιτητές, αλλά μόνο για την καριέρα τους και φυσικά όχι στους γιατρούς που πλουτίζουν με φακελάκια κυνικά ασκούντες το λειτουργικό (;) επάγγελμά τους· σε κάθε έναν τέλος πάντων που γνωρίζει ότι η επιστήμη του είναι αναγκαία και πολλοί εξαρτώνται απ' αυτήν, στους αντιπαιδαγωγούς δηλαδή και στους τσαρλατάνους.

Οχι στους βλαχοδήμαρχους (και είναι πολλοί) καθώς και στα τσιράκια τους, που μολύνουν με τη συμπεριφορά τους τις τοπικές κοινωνίες αντί να προσπαθήσουν για μια φιλοσοφία της κοινότητας, της αλληλεγγύης, της καθαριότητας, της ομορφιάς, του σεβασμού, για μια ανάδειξη του τοπίου και της δημιουργίας μέσα από τη γεωργία, τον πολιτισμό και τη χαρούμενη όρχηση όλων κυρίως στην περιφέρεια.

Οχι βεβαίως στην άκριτη και αλόγιστη οικονομική ανάπτυξη [η οικονομία να είναι το μέσο και όχι σκοπός της ανθρώπινης ζωής όπως φρονούσε ο Καστοριάδης (και πολλοί άλλοι μετά απ' αυτόν)· το στοίχημα δεν είναι πλέον σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, αλλά σοσιαλισμός ή τεχνική (αυτό σημαίνει κατά τον Σερζ Λατούς όχι άρνηση στην πρόοδο, αλλά άρνηση στην τυφλή πρόοδο!)].

Οχι στους διακοσμητές τού τίποτα και στους εχθρούς της Παιδείας, στους αντεπαναστάτες· στην κρατική και κάθε ακραία τρομοκρατία καθώς και στην τρομοκρατία της υπόγειας πειθούς, ήγουν της διαφήμισης, της κινητήριας δύναμης της κατανάλωσης και του ευδαιμονισμού.

Οχι στους οχλολοίδορους που θεωρούν ότι είναι αδύνατη η έξοδος από τον καπιταλισμό· στους χλευαστές συλλογικοτήτων και σε όσους δεν έχουν θέληση να αλλάξουν τον κόσμο μέσα από αναστοχασμό και επιθυμία. Και βεβαίως, σε 'κείνους που βεβηλώνουν το ανθρώπινο σώμα, μισούν το τραγούδι και τον χορό και τη μουσική, που δεν καταλαβαίνουν τι θα πει συγκίνηση.

Τα «όχι» αυτά (και τινά άλλα) είναι πιθανό να οδηγούν στην Αγία Απλότητα, στο Ναι στη Ζωή.

gstamatopoulos@efsyn.gr


Ραγίζει καρδιές το μήνυμα Ιρανής στη μητέρα της, πριν εκτελεστεί: Χάρισε τα όργανά μου -Δεν θέλω τάφο, αυτός ο κόσμος δεν με αγάπησε, Iefimerida

Ραγίζει καρδιές το μήνυμα Ιρανής στη μητέρα της πριν εκτελεστεί: Χάρισε τα όργαν



Η Ρεϊχανέ Τζαμπάρι έγινε σύμβολο της αντίστασης ενάντια στους σκληρούς ισλαμικούς νόμους και τη θανατική καταδίκη στο Ιράν, ωστόσο δεν κατάφερε να κερδίσει τη μάχη για τη ζωή και εκτελέστηκε το Σάββατο διά απαγχονισμού.
Η 26χρονη είχε συλληφθεί με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας, κάτι που η ίδια αρνήθηκε μέχρι και την τελευταία στιγμή, ωστόσο λίγες μόλις ώρες μετά την εκτέλεσή της έρχεται στη δημοσιότητα το σπαρακτικό μήνυμα που άφησε στη μητέρα της.
Το ηχογραφημένο μήνυμα εστάλη στη μητέρα της από την 1η Απριλίου, όταν, δηλαδή, έμαθε πως θα εκτελεστεί, ενώ όλους αυτούς τους μήνες υπήρξε παγκόσμια κινητοποίηση για να μην οδηγηθεί στον θάνατο η 26χρονη.
Η Ρεϊχανέ καταδικάστηκε για τη δολοφονία ενός πρώην αξιωματικού πληροφοριών, ο οποίος προσπάθησε να τη βιάσει. Οταν την κάλεσε σπίτι του και της επιτέθηκε εκείνη , σύμφωνα με τις αρχές, τον μαχαίρωσε μέχρι θανάτου. Επειτα από επτά χρόνια στη φυλακή, τα πέντε από τα οποία στην «αναμονή» για εκτέλεση, οι αρχές κρέμασαν την Ρεϊχανέ το περασμένο Σάββατο.
Σημειωτέον ότι εξαιτίας της κινητοποίησης και βάση του ιρανικού νόμου οι γονείς του θύματος είχαν το δικαίωμα να ζητήσουν αναίρεση της εκτέλεσης, ωστόσο, εκείνοι επέμειναν να κρεμαστεί η 26χρονη.
Στο σπαρακτικό μήνυμά της η 26χρονη ζητάει από τη μητέρα της να δωρίσει τα όργανά της σε εκείνους που έχουν ανάγκη μεταμόσχευση και αναφέρει ότι «Εκείνο το απαίσιο βράδυ ήμουν εγώ εκείνη που έπρεπε να έχει πεθάνει. Το σώμα μου θα είχε πεταχτεί σε κάποια γωνιά της πόλης και, ύστερα από λίγες μέρες, η αστυνομία θα σε είχε πάει στο γραφείο του ανακριτή για να αναγνωρίσεις το πτώμα μου και εκεί θα μάθαινες ότι επίσης με είχαν βιάσει. Ο δολοφόνος δεν θα είχε βρεθεί ποτέ, εφόσον δεν έχουμε ούτε τα πλούτη ούτε τη δύναμή τους. Ύστερα θα συνέχιζες τη ζωή σου υποφέροντας και ντροπιασμένη. Λίγα χρόνια αργότερα θα πέθαινες από αυτό το βάσανο και αυτό θα ήταν όλο. Παρ' όλα αυτά, με αυτό το καταραμένο χτύπημα η ιστορία άλλαξε».
Το συγκλονιστικό κείμενο της Ρεϊχανέ:
«Αγαπημένη Sholeh, σήμερα έμαθα ότι είναι η σειρά μου να αντιμετωπίσω την Qisas (το Ιρανικό καθεστώς εκπλήρωσης του νόμου της ανταπόδοσης). Νιώθω πληγωμένη γιατί δεν μου είπες εσύ ότι έχω φτάσει στην τελευταία σελίδα του βιβλίου της ζωής μου. Δεν πιστεύεις ότι έπρεπε να ξέρω; Ξέρεις πόση ντροπή νιώθω που είσαι στεναχωρημένη. Γιατί δεν μου έδωσες την ευκαιρία να φιλήσω το χέρι μου και εκείνο του πατέρα; Ο κόσμος μου επέτρεψε να ζήσω ελεύθερη για 19 χρόνια.
Εκείνο το απαίσιο βράδυ ήμουν εγώ εκείνη που έπρεπε να έχει πεθάνει. Το σώμα μου θα είχε πεταχτεί σε κάποια γωνιά της πόλης και, ύστερα από λίγες μέρες, η αστυνομία θα σε είχε πάει στο γραφείο του ανακριτή για να αναγνωρίσεις το πτώμα μου και εκεί θα μάθαινες ότι επίσης με είχαν βιάσει. Ο δολοφόνος δεν θα είχε βρεθεί ποτέ, εφόσον δεν έχουμε ούτε τα πλούτη ούτε τη δύναμή τους. Ύστερα θα συνέχιζες τη ζωή σου υποφέροντας και ντροπιασμένη. Λίγα χρόνια αργότερα θα πέθαινες από αυτό το βάσανο και αυτό θα ήταν όλο. Παρ' όλα αυτά, με αυτό το καταραμένο χτύπημα η ιστορία άλλαξε.
Το σώμα μου δεν πετάχτηκε σε κάποια άκρη αλλά στον τάφο της φυλακής Evin και των μοναχικών της θαλάμων και τώρα στην όμοια με τάφο φυλακή Shar-e Ray. Αλλά παραδώσου στην μοίρα και μην παραπονιέσαι. Ξέρεις καλά ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος της ζωής. Μου έμαθες ότι ερχόμαστε στον κόσμο για να κερδίσουμε εμπειρίες και να πάρουμε μαθήματα και μαζί με κάθε άνθρωπο γεννιέται και μία ευθύνη.
Έμαθα ότι κάποιες φορές πρέπει κανείς να παλέψει. Θυμάμαι που μου είπες ότι ο αμαξάς διαμαρτυρήθηκε για τον άντρα που με μαστίγωσε, αλλά εκείνος τον μαστίγωσε στο κεφάλι και στο πρόσωπο τόσο που τελικά τον σκότωσε. Μου είπες ότι για τη δημιουργία μιας αξίας θα πρέπει κανείς να επιμένει ακόμα και αν κάποιος πεθάνει.
Μας έμαθες ότι στο σχολείο θα πρέπει να παραμένουμε «κυρίες» όταν αντιμετωπίζουμε καυγάδες και πειράγματα. Θυμάσαι πόσο πολύ επέμενες στον τρόπο συμπεριφοράς μας; Η συμβουλή σου ήταν λάθος τελικά. Όταν αυτό το περιστατικό συνέβη, οι διδαχές μου δεν με βοήθησαν. Το να είμαι παρούσα στο δικαστήριο με έκανε να φαίνομαι σαν ένας ψυχρός δολοφόνος και μια αδίστακτη εγκληματίας. Δεν έχυσα δάκρυα. Δεν παρακάλεσα. Δεν έσκυψα το κεφάλι μου γιατί είχα εμπιστοσύνη στο νόμο. Αλλά κατηγορήθηκα ότι ήμουν αδιάφορη ως προς την αντιμετώπιση του εγκλήματος. Βλέπεις, δεν έχω σκοτώσει ούτε κουνούπι και τις κατσαρίδες της απομάκρυνα πιάνοντάς τες από τις κεραίες τους. Τώρα έχω γίνει ένας δολοφόνος εκ προ μελέτης. Η συμπεριφορά μου απέναντι στα ζώα μεταφράστηκε σαν θέληση να ήμουν αγόρι και ο δικαστής δεν ασχολήθηκε περισσότερο ώστε να παρατηρήσει ότι την περίοδο του περιστατικού έιχα μακρυά, βαμμένα νύχια. Πόσο αισιόδοξος είναι εκείνος που περίμενε δικαιοσύνη από δικαστές! Δεν έλαβε ποτέ υπ όψιν του το γεγονός ότι τα χέρια μου δεν ήταν τραχιά, σαν μιας γυναίκας που αθλείται, πόσο μάλλον μιας μποξέρ. Και αυτή τη χώρα, που έσπειρες την αγάπη γι' αυτή μέσα μου, δεν με ήθελε ποτέ και κανείς δεν με στήριξε όταν κάτω από τα χτυπήματα του ανακριτή έκλαιγα και άκουγα τους πιο χυδαίους χαρακτηρισμούς.
Όταν και το τελευταίο σημάδι ομορφιάς έφυγε από εμένα και ξύρισαν το κεφάλι μου με αντάμειψαν με 11 μέρες στην απομόνωση. Αγαπημένη Sholeh, μην κλάψεις με αυτά που ακούς. Όταν την πρώτη μέρα στο αστυνομικό τμήμα ένας ανύπανδρος άνδρας με πλήγωσε για τα νύχια μου κατάλαβα ότι την ομορφιά δεν την ψάχνει κανείς εδώ πέρα. Ούτε την ομορφιά της εμφάνισης, την ομορφιά των σκέψεων και των ευχών, έναν όμορφο γραφικό χαρακτήρας την ομορφιά των ματιών και του οράματος ή ακόμα και την ομορφιά μιας φωνής. Αγαπημένη μου μητέρα, η ιδεολογία μου έχει αλλάξει και δεν ευθύνεσαι εσύ γι' αυτό. Τα λόγια μου δεν έχουν τέλος και έδωσα το μήνυμα σε κάποιον έτσι ώστε όταν θα εκτελεστώ χωρίς παρουσία σου, να δωθεί σε εσένα. Σου άφησα και πολύ γραπτό υλικό ως κληρονομιά.
Παρ'όλα αυτά, πριν το θάνατό μου θέλω κάτι ακόμα από εσένα. Κάτι που θα πρέπει να μου προσφέρεις με όλη τη δύναμή σου και με κάθε τρόπο που μπορείς. Για την ακρίβεια είναι το μόνο πράγμα που θέλω από αυτόν τον κόσμο, από αυτή τη χώρα και από σένα. Ξέρω ότι χρειάζεσαι χρόνο γι' αυτό. Γι αυτό το λόγο σου λέω ένα μέρος της διαθήκης μου νωρίτερα. Σε παρακαλώ μην κλαις και άκου. Θέλω να πας στο δικαστήριο και τους πεις το αίτημά μου. Δεν μπορώ να γράψω τέτοιο γράμμα μέσα από τη φυλακή για να εγκριθεί από τον διευθυντή της. Για μια ακόμα φορά πρέπει να υποφέρεις εξαιτίας μου. Είναι το μοναδικό πράγμα για το οποίο ακόμα και αν εκλιπαρούσες γι' αυτό δεν θα θύμωνα, αν και σου έχω πει πολλές φορές να μην παρακαλέσεις για να με σώσεις από την εκτέλεση.
Καλή μου μητέρα, αγαπημένη Sholeh, μόνη πιο αγαπημένη σε μένα από τη ζωή μου. Δεν θέλω να σαπίσω κάτω από το χώμα.
Δεν θέλω τα μάτια μου ή η νεαρή μου καρδιά να γίνουν σκόνη. Παρακάλεσε να κανονιστεί έτσι ώστε με το που απαγχονιστώ η καρδιά μου, τα νεφρά, τα μάτια, τα κόκκαλά μου και οτιδήποτε άλλο μπορεί να μεταμοσχευτεί να παρθεί από το σώμα μου και να δωθεί σε κάποιον που το έχει ανάγκη, σαν δώρο. Δεν θέλω ο παραλήπτης να γνωρίζει το όνομά μου, να μου αγοράσει λουλούδια ή ακόμα και να προσευχηθεί για μένα. Σου λέω από τα βάθη της καρδιάς μου ότι δεν θέλω έναν τάφο για να έρχεσαι να θρηνείς και να υποφέρεις. Δεν θέλω να φορέσεις τίποτα μαύρο για εμένα. Κάνε ό,τι μπορείς για να ξεχάσεις τις δύσκολες μέρες μου. Δώσε με στον άνεμο να με πάρει μακρυά. Αυτός ο κόσμος δεν μας αγάπησε. Δεν ήθελε τη μοίρα μου. Και τώρα παραδίνομαι και καλοδέχομαι τον θάνατο. Γιατί στο δικαστήριο του Θεού θα καταδικάσω τους επιθεωρητές, θα καταδικάσω τον επιθεωρητή Shamlou, θα καταδικάσω τον δικαστή και τους δικαστές του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας που με έδειραν όταν ήμουν ξύπνια και δεν σταμάτησαν να με παρενοχλούν.
Στο δικαστήριο του Δημιουργού θα καταδικάσω τον γιατρό Farvandi, θα κατηγορήσω τον Qassem Shabani και όλους εκείνους που από άγνοια ή με τα ψέμματά τους με αδίκησαν και καταπάτησαν τα δικαιώματά μου και δεν έδωσαν σημασία στο γεγονός ότι αυτό που φαίνεται πολλές φορές διαφέρει από αυτό που είναι. Αγαπημένη μου Sholeh με την μαλακή καρδιά, στον άλλο κόσμο θα είμαστε εγώ και εσύ οι κατήγοροι και οι άλλοι οι κατηγορούμενοι. Ας δούμε τι θέλει ο Θεός. Ήθελα να σε αγκαλιάσω πριν πεθάνω. Σ' αγαπώ»

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

Του Ευάγγελου Αυδίκου*, Με λένε Dooa, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, 24 Οκτωβρίου 2014


Οι γυναικείες μορφές των μεταναστριών συχνά ανακαλούν στη μνήμη μου οικείες μορφές γυναικών της παιδικής μου ηλικίας. Είναι η μάνα μου Κωνσταντίνα, οι θειάδες μου, οι φιλενάδες της μάνας μου -η θεία Καλλιόπη και η θεία Ολγα-, όλες εκείνες οι γυναίκες που γεννήθηκαν πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κι ένιωθαν ότι η τεχνολογική εξέλιξη ήταν ένας σωματικός βιασμός, τις εξωθούσε να εγκαταλείψουν τα παλιά ενδυματολογικά μοντέλα, να μείνουν ζόρκες, κατά την έκφρασή τους. Τις θυμάμαι να διαβαίνουν το κατώφλι της εξώπορτας σχεδόν κάθε απόγευμα κι αν ο καιρός το επέτρεπε έπιναν τον καφέ τους στον ίσκιο της κουμπλιάς, διαφορετικά προτιμούσαν την κουζίνα και, αφού έπιναν τον καφέ, άκουγαν τη θεία Καλλιόπη να ερμηνεύει τα σημάδια του φλιτζανιού. Εκείνη την ώρα το σφιχτά δεμένο στο πρόσωπο φακιόλι χαλάρωνε, συχνά οι δύο άκρες του αναδίπλωναν στο πίσω μέρος του κεφαλιού.

Σ’ όλες τις άλλες περιπτώσεις το φακιόλι δενόταν με επιμέλεια. Θυμάμαι τη μάνα μου να αφιερώνει μεγάλο μέρος του χρόνου για την προσωπική της φροντίδα στο να δέσει το φακιόλι, προπαντός όταν έπρεπε να πάει για ψώνια στο γειτονικό μπακάλικο, να ανταποδώσει την επίσκεψη των φιλενάδων της ή να κατεβεί στην πόλη για πιο μαζικά ψώνια. Το φακιόλι συνόδεψε τη μάνα μου και στο ξόδι της. Το ζήτησε και η ίδια σε ανύποπτο χρόνο αλλά και για μένα ήταν αδιανόητο να τη στείλω «γυμνή» στο τελευταίο της ταξίδι.

Κρυφοκοιτάζοντας τη μάνα μου όταν κουβέντιαζε με τις φιλενάδες της είχα την αίσθηση ότι το κεφάλι το δικό της -αλλά και των φιλενάδων της- έμοιαζε με φασκιωμένο κάδρο. Ξεχώριζαν τα ζωηρά μάτια, τα αεικίνητα, που ήξεραν να χειραγωγούν τα συναισθήματα. Πρόσωπα-καθρέφτες ενός πολιτισμού, που στη μεταπολεμική Ελλάδα μπήκε στο περιθώριο ως αναχρονιστικός. Η επιμονή της μάνας μου και άλλων τέτοιων γυναικών να μην απαλλαγούν από το φακιόλι τους απελευθερώνοντας το κεφάλι τους από τους καταναγκασμούς του παρελθόντος έμοιαζε μ’ έναν άνισο αγώνα ανάμεσα στον κόσμο που αποχωρούσε και στον καινούργιο που ερχόταν φουριόζος, αλαζόνας και εκδικητικός για το «ξεπερασμένο» που αντιστέκεται. Η μάνα μου και οι φιλενάδες της ήταν, με το φακιόλι τους, απομεινάρια(;) ενός κόσμου που έμοιαζε ακατανόητος.

Ξαναθυμήθηκα αυτά τ’ αγαπημένα πρόσωπα όταν άρχισαν να πληθαίνουν οι φωτογραφίες γυναικών από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Η επιστροφή των παλαιών εικόνων έγινε πιο έντονη τελευταία με τη νεαρή Dooa που έσωσε από βέβαιο πνιγμό τη μικρή Νάντια, οι γονείς της οποίας πνίγηκαν στα νερά της Μεσογείου προσπαθώντας να απαλλαγούν από τον εφιάλτη του πολέμου στη Συρία.

Η Dooa μού θύμισε οικείες μορφές. Τα φασκιωμένα κάδρα της γειτονιάς μου. Τις γυναίκες που η ζωή τους αναλώθηκε στην υπηρεσία των παιδιών τους. Η Doaa είχε καδράρει το πρόσωπό της στη μαντίλα της. Ορίζοντας τις λέξεις με τη στενή οπτική της εποχής μας κάποιος περισπούδαστος οπαδός του «σύγχρονου», δυτικού πολιτισμού θα την κατέτασσε στις πιστές μουσουλμάνες, που δεν κάνουν την προσωπική τους επανάσταση. Ισως, κάποιος άλλος να την κατηγορούσε ως φορέα ενός πολιτισμού και μιας θρησκευτικότητας που αντιμάχονται τα δυτικά πρότυπα. Ενδεχομένως, το φασκιωμένο κάδρο της Dooa να παρέσυρε κάποιους σε ταύτισή της με τους «καθυστερημένους» μουσουλμάνους, που δεν αναγνωρίζουν τα δικαιώματα της γυναίκας. Μπορεί για άλλους να είναι το σύμβολο μιας απειλής που απλώνεται πάνω από τη Μεσόγειο και την Ευρώπη. Η απειλή των μελαψών μουσουλμάνων που πολιορκούν τον «αμόλυντο» κόσμο της Δύσης.

Αν όμως έχει κάποιος την υπομονή να κοιτάξει για αρκετή ώρα τα μάτια της Dooa θα μπορέσει να δει στο βλέμμα της το παράπονο για τους ανθρώπους της Δύσης που τους ξεσπιτώνουν. Που τους σκοτώνουν. Που η απληστία τους τρέφεται από τα κορμιά όσων πνίγονται στη Μεσόγειο ή σκοτώνονται από τις βόμβες που ισοπεδώνουν τους οικισμούς.

…………………………………………………………………………….

* Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ,Νεκρές ψυχές, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 24 Οκτωβρίου 2014



Θα πίστευε κανείς, εμπιστευόμενος μάλλον υπερβολικά το ανθρώπινο γένος και τη φημισμένη ενδιάθετη αγαθότητά του, ότι ένας τάφος δεν χρειάζεται κανένα πρόσθετο στοιχείο για να προκαλεί τον σεβασμό όλων. Ούτε αποτροπαϊκές σφίγγες στην είσοδο του μνημείου ούτε μαρμάρινα λιοντάρια με άγριο βλέμμα, για να τρομάζουν οι επίβουλοι. Και μόνο η ιδιότητα του μνήματος θα έπρεπε να λειτουργεί αποτρεπτικά για οποιονδήποτε. Ξέρουμε όμως από την Ιστορία -της Ελλάδας για παράδειγμα αλλά και της Αιγύπτου- ότι η τυμβωρυχία έχει περίπου την ίδια ηλικία με την τοποθέτηση κτερισμάτων δίπλα στον ενταφιαζόμενο. Ξέρουμε επίσης πως η ματαιοδοξία που αποτυπώνεται συχνά στην πλούσια επιτάφια διακόσμηση και στα πολύτιμα αντικείμενα που συνοδεύουν τον νεκρό δεν λειτουργεί αποτρεπτικά αλλά ελκυστικά· σαν προσκλητήριο προς όσους αδιαφορούν για την ιερότητα των νεκρών και καγχάζουν ακούγοντας περί του απαραβιάστου της τελευταίας κατοικίας. Κι αυτοί μπορεί να το ’χουν εξαρχής μέσα τους, όπως λέμε, ή να το βρίσκουν κάποια στιγμή, από ζηλοφθονία και γενικώς κακότητα ψυχής και βουλιμία πλούτου, ή επειδή τους σέρνει η ανάγκη εκεί που πίστευαν ότι δεν θα καταντήσουν ποτέ.

Τους τάφους των αρχαίων δεν τους σεβάστηκαν ιδιαίτερα οι νεότεροι. Δεν τους αντιμετώπισαν καν σαν τάφους αλλά σαν τόπους κρυμμένων θησαυρών. Ούτε τους ναούς τους άλλωστε τους υπολόγισαν και τους σεβάστηκαν σαν ναούς. Ολόκληρο εμπόριο, διεθνές μάλιστα, στήθηκε πάνω σε ό,τι οι μη εμπλεκόμενοι και μη κερδοσκοπούντες επιμένουν να αποκαλούν ιεροσυλία. Και κάμποσοι από εκείνους που αργότερα, «ωριμάζοντας», μεταστράφηκαν σε «ευπατρίδες» ή «ευεργέτες», απέκτησαν μια καλή μαγιά τους με τυμβωρυχικές αξίνες και λαθραία φτυάρια.

Αλλά πια στις μέρες μας η ληστρική αδιαφορία για τους νεκρούς και την ιερότητά τους πλήττει τα σύγχρονα νεκροταφεία – τα κάπως απόμερα και αφύλαχτα αλλά και τα κεντρικά· και τι κεντρικότερο από το αθηναϊκό Πρώτο, εύκολη και πλούσια λεία. Οι νυχτερινοί εισβολείς αρπάζουν ό,τι χάλκινο, καντήλια, θυμιατήρια, ακόμα και προτομές, σπάζοντας τη βάση τους αν δεν αποσπώνται εύκολα. Μαζί με τις καμπάνες που επίσης εξαφανίζονται, κυρίως στην περιφέρεια, τα καλώδια, τα αλεξικέραυνα, τα κομμάτια από παλιές γέφυρες και από το παρατημένο σιδηροδρομικό δίκτυο, προκύπτει ένα εμπόρευμα από το οποίο δεν πλουτίζουν οι αυτουργοί των κλοπών αλλά οι σχεδιαστές της όλης επιχείρησης, όσοι επεξεργάζονται και εμπορεύονται το υλικό. Οι αυτουργοί δεν πρέπει να είναι παρά νυχτοκαματιάρηδες. Και ίσως ανάμεσά τους να βρίσκονται και άνθρωποι νεόπτωχοι, όμηροι της ανάγκης τους. Στη βαθιά κρίση, το ξέρουμε και από τον Θουκυδίδη, όσοι απελπίζονται περιφρονούν τους νόμους θεών και ανθρώπων και δεν σέβονται ούτε ζωντανούς ούτε πεθαμένους. Η νεοτυμβωρυχία είναι μία επιπλέον παρενέργεια της κρίσης, που είναι και ηθική. Την υφίστανται άλλωστε και στην επίσης κλονισμένη Ιταλία.
Έντυπη\

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Βελίκα Καραβάλτσιου,«Συγγνώμη, αλλά αντί για 50 ευρώ, μου δώσατε 500!», protagon, 22 Οκτωβρίου 2014



Τον Μασούμ τον γνώρισα στα γυρίσματα μιας ταινίας. Είχε έρθει μαζί με τον κολλητό του για ένα έξτρα μεροκάματο. Ή, μάλλον, ένα έξτρα νυχτοκάματο, αφού τα γυρίσματα ξεκίνησαν μετά τη δύση του ηλίου -όταν τελείωσε δηλαδή το ραμαζάνι- και ολοκληρώθηκαν νωρίς το πρωί. «Έπαιζε» έναν μετανάστη που το έβαζε στα πόδια κυνηγημένος από τους φασίστες. Τον ρόλο της ζωής του δηλαδή. Μόνο που αυτή τη φορά θα πληρωνόταν. Action-Cut, Action-Cut. Και μετανάστες από την Ινδία, το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν άρχισαν να πιάνουν την κοιλιά τους, να λαχανιάζουν, να ιδρώνουν και να συνεχίζουν να τρέχουν πάνω-κάτω μέχρι ο σκηνοθέτης να πει το wrap, δηλαδή στις 5 το πρωί. Ο Μασούμ όταν ένιωθε πως δεν τον τραβάν οι κάμερες προτιμούσε να περπατάει αντί να τρέχει. Του χαμογέλασα συνωμοτικά. «Τα παπούτσια μου γλιστράνε», μου απάντησε.
Ο Μασούμ είναι 23 χρόνων. Ήρθε στην Ελλάδα πριν από 4 χρόνια. Περπάτησε από το Πακιστάν μέχρι την Κωνσταντινούπολη μαζί με άλλους συμπατριώτες του, κι έπειτα μπήκαν όλοι μαζί σε μια βάρκα με προορισμό τη Μυτιλήνη. «Στη βάρκα ήταν δύσκολα», θυμάται. «Έκανε κρύο, η θάλασσα ήταν άγρια και η βάρκα μικρή». Το ταξίδι για τη «γη της επαγγελίας» κόστισε 7.000 ευρώ στον καθένα. Τα έδωσαν σε δύο δόσεις. Μισά όταν το ταξίδι ξεκίνησε και μισά όταν έφτασαν στην Ελλάδα. Και πού τα βρήκε ο Μασούμ τόσα λεφτά; Μα στο Γκουτζιράτ ήταν αγρότης. Σχολείο δεν πήγε. «Μόνο λίγο σχολείο», θα μου πει. Έχει 4 αδέρφια. Δύο κορίτσια και δύο αγόρια. Ο μεγάλος του αδερφός είναι στην Ιταλία. Οι υπόλοιποι τρεις έμειναν πίσω στο Πακιστάν. Τα κορίτσια παντρεύτηκαν, ο τελευταίος είναι ακόμα μικρός.
«Στο Πακιστάν ήτανε ήσυχα. Τελευταία όμως έχουμε φασαρίες. Οι γονείς μου και τα αδέρφια μου δεν βγαίνουν από το σπίτι. Φοβούνται» μου λέει. Στην Αθήνα, μένει σε ένα δώμα στην Καλλιθέα, μαζί με τον ξάδερφό του και έναν φίλο τους. Το ενοίκιο είναι 160 ευρώ και το πληρώνουν δια του τρία. Δουλεύει σε ένα κηροπλαστείο στο Μενίδι. Ξυπνάει κάθε πρωί στις 6 και πηγαίνει στο Μενίδι με το παπάκι του ξαδέρφου του. Τον Οκτώβρη έχει αρκετή δουλειά γιατί ξεκινάει η προετοιμασία των κεριών του Πάσχα. Λευκά, κόκκινα, κίτρινα, πράσινα, γαλάζια, ροζ... καραβάκια, τριαντάφυλλα, μπάλες ποδοσφαίρου. Κεριά σε όλα τα χρώματα και όλα τα σχήματα.«Πρώτα βάζουμε το κερί στα καζάνια και μετά ρίχνουμε τα χρώματα», μου διευκρινίζει. Μόλις τελειώσουν με τα κεριά του Πάσχα ξεκινάει η προετοιμασία του καλοκαιριού. Τα κεριά των γάμων δηλαδή. «Αυτά είναι δύσκολα κεριά. Είναι μεγάλα», μου επισημαίνει. Στο Μενίδι δουλεύει Δευτέρα με Παρασκευή και τα Σαββατοκύριακα φτιάχνει λουλούδια για γάμους. Είναι μουσουλμάνος. Δεν τρώει χοιρινό και δεν πίνει αλκοόλ. Στέλνει λεφτά στην οικογένειά του και δεν βγαίνει έξω συχνά. Όχι μόνο για να κάνει οικονομία αλλά γιατί οι φίλοι του δεν έχουν χαρτιά και η αστυνομία κάνει συνεχώς ελέγχους. Ο ίδιος έχει άδεια προσωρινής παραμονής αλλά δεν παύει να φοβάται. Στην Ελλάδα του αρέσει η θάλασσα. Διακοπές πήγε στην Πάτρα και στη Χαλκίδα. Τον φιλοξένησαν κάποιοι συμπατριώτες του. Τις Κυριακές μαθαίνει να γράφει και να μιλάει Ελληνικά. Του φαίνονται δύσκολα αλλά μάλλον τα έχει καταφέρει καλά, αν κρίνω από τα μηνύματα που ανταλλάσσουμε καμιά φορά στο facebook.
Στις 5 το πρωί, λοιπόν, οι κομπάρσοι έκαναν μια τεράστια ουρά και περίμεναν να πληρωθούν. 30 ευρώ ο καθένας. 60 οι δύο. Αν ήταν παρέα δηλαδή, έπαιρναν ένα 50ευρω και ένα 10ευρω γιατί τα 20ευρα ήταν λίγα. Ένα 50ερω κι ένα 10ευρω πήρε κι ο Μασούμ με τον κολλητό του. Ή μάλλον έτσι νομίζαμε... Γιατί μέσα στον φάκελο με τα 50 ευρώ ήταν κρυμμένο και ένα 500ευρω! Προσωπικά δεν είχα ξαναδεί χαρτονόμισμα των 500 ευρώ. Τελικά μοιάζει πολύ με αυτό των 50 μόνο που αξίζει 450 ευρώ παραπάνω!
Μισή ώρα αργότερα, λοιπόν, κι ενώ η ουρά των κομπάρσων δεν τελείωνε με τίποτα, ο Μασούμ επέστρεψε με το γλυκό του χαμόγελο για να μας ενημέρωσε πως αντί για 50 ευρώ του δώσαμε, κατά λάθος, 500 ευρώ! Επέστρεψε το χαρτονόμισμα και έφυγε χαρούμενος, αφήνοντάς μας με το στόμα ανοιχτό και το 500ευρω στα χέρια!
Απ' ό,τι μου λέει ο Μασούμ, οι περισσότεροι συμπατριώτες του έφυγαν ήδη από την Ελλάδα ή ετοιμάζονται να φύγουν τώρα. Άλλοι έχασαν τις δουλειές τους κι άλλοι φοβήθηκαν τους φασίστες που τους κυνηγούσαν. Κι ο ίδιος θέλει να φύγει, λέει. Μάλλον προς Γερμανία, σκέφτεται. Θα 'θελε όμως πρώτα να δει την Γαλλία και την Ιταλία.
«Λοιπόν, δεν σκέφτηκες να πάρεις το 500ευρω και να φύγεις;», τον ρωτάω. «Δεν θα το καταλάβαινε κανείς!» τον τσιγκλάω. «Όχι», μου απαντάει. «Εμείς δεν θέλουμε βρώμικα λεφτά». «Ούτε για μια στιγμή; Για μια στιγμή μόνο δεν πέρασε από το μυαλό σου;», επιμένω, προσπαθώντας να καταλάβω από ποιον πλανήτη έχει έρθει αυτό το πλάσμα. «Ναι. Για μια στιγμή μόνο πέρασε από το μυαλό μου. Πρώτα όμως σκέφτηκα πως μπορεί να πρέπει να βάλετε εσείς τα χρήματα από την τσέπη σας, και δεν το ήθελα. Και μετά σκέφτηκα πως αν τα λεφτά είναι μετρημένα, θα αφήσω απλήρωτους κάποιους ανθρώπους που έτρεχαν όλο το βράδυ. Και είπα... Βρώμικα λεφτά εγώ δεν θέλω».
Τώρα ο Μασούμ φτιάχνει τις λαμπάδες του Πάσχα και περιμένει την πρεμιέρα της ταινίας. Θα είναι όμως αυστηρός. Άλλωστε ο ίδιος προτιμά το Bollywood.
Έτσι για την ιστορία, να πω ότι ο Μασούμ ανταμείφθηκε από την παραγωγή της ταινίας και κέρδισε τον θαυμασμό των ανθρώπων της παραγωγής αλλά και των 200 κομπάρσων. Ο ίδιος δεν κατάλαβε ποτέ τι μας έκανε τόση εντύπωση και πώς ξαφνικά από κομπάρσος της ταινίας έγινε πρωταγωνιστής!

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Please consider submitting a proposal for a paper presentation at the 27th Annual Ethnographic and Qualitative Conference (EQRC).  The proposal deadline is November 19th and details are found at the conference website: http://www.eqrc.net.
The conference is sponsored by the University of Nevada at Las Vegas (UNLV) College of Education, it is being held at the Flamingo Hotel, with room rates being $49 per night.  Please circulate this announcement to peers and graduate students active in qualitative research projects. Note that we invite all interactive poster and lecture presentation conference papers for submission and potential publication in a printed, peer-reviewed periodical, the Journal of Ethnographic & Qualitative Research (www.jeqr.org).
We hope to make your personal acquaintance and believe you will find the conference to be both enjoyable and professionally profitable.
Sincerely,
Michael W. Firmin, Ph.D.

EQRC Conference Director

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

Νέα έκδοση: Narratives Across Space and Time: Transmissions and Adaptations. Proceedings of the 15th Congress of the I.S.F.N.R., Athens 2014




Narratives Across Space and Time: Transmissions and Adaptations. Proceedings of the 15th Congress of the International Society for Folk Narrative Research, June 21-27, 2009 Athens, γενική επιστ. επιμέλεια: Αικατερίνη Πολυμέρου-Καμηλάκη, επιμ.: Αικ. Πολυμέρου-Καμηλάκη, Ευάγγ. Καραμανές, Ιωάνν. Πλεμμένος, Γεν. Γραμματέας και συντονίστρια του Συνεδρίου: Μαριλένα Παπαχριστοφόρου, Δημοσιεύματα του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών αρ. 31, Αθήνα 2014, [στην ελληνική, αγγλική, και γερμανική γλώσσα] σελ. 2184 (τόμ. Α΄ σελ. 712, τόμ. Β΄ σελ. 712, τόμ. Γ΄ σελ. 760), ISBN [τόμ. Α΄]: 978-960-404-284-5, ISBN [τόμ. Β΄]: 978-960-404-285-2, ISBN [τόμ. Γ΄]: 978-960-404-286-9, ISBN [SET]: 978-960-404-283-8

Tο 15o Συνέδριο της Διεθνούς Εταιρείας των Λαϊκών Αφηγήσεων (ISFNR) που οργανώθηκε από το Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών συγκέντρωσε στην Αθήνα (21-27 Ιουνίου 2009) πολλούς και εκλεκτούς επιστήμονες από πολλές χώρες. Χαρακτηρίστηκε ως ιδιαιτέρως επιτυχημένο σύμφωνα με τις δηλώσεις των συνέδρων κατά την παραμονή τους στην Αθήνα αλλά και από την επιστημονική κοινότητα με δημοσιεύματα σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά (Fabula, Δελτίο της ISFNR) ορισμένα από τα οποία αναπαράγονται με την άδεια των εκδοτών στα Πρακτικά (τόμ. Γ΄, σελ. 665-682). Η έκδοση των Πρακτικών στη σειρά των Δημοσιευμάτων του Κέντρου Λαογραφίας υπό τον τίτλο Narratives Across Space and Time: Transmissions and Adaptations σε τρεις ογκώδεις τόμους (συνολικά  2184 σελίδες) παρουσιάζει τα αποτελέσματα των εργασιών του Συνεδρίου και συμβάλλει στην διεθνή παραμυθολογική και αφηγηματολογική έρευνα.
Τα κείμενα της έκδοσης (129 στον αριθμό) είναι γραμμένα σε τρεις γλώσσες αλλά κυριαρχεί η αγγλική όπως και κατά τις εργασίες του Συνεδρίου. Συγκεκριμένα, στην ελληνική γλώσσα δημοσιεύονται 2 κείμενα, στην αγγλική 124, στην γερμανική 3. Στην αρχή του Α΄ τόμου υπάρχει εισαγωγικό κείμενο της τότε διευθύντριας του Κέντρου Αικατερίνης Πολυμέρου-Καμηλάκη, Προέδρου της Επιστημονικής και Οργανωτικής επιτροπής του Συνεδρίου και επιστημονικής υπεύθυνης της έκδοσης, και οι λόγοι υποδοχής των συνέδρων από τον τότε Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών (2009) Πάνο Λιγομενίδη και τον τότε Πρόεδρο της ISFNR Ulo Valk. Στην συνέχεια ακολουθούν τρία κείμενα που παρουσιάστηκαν στις ολομέλειες του Συνεδρίου (του ακαδημαϊκού και επόπτη του Κέντρου Λαογραφίας Στεφ. Δ. Ημέλλου και άλλα δύο) τα οποία προτάσσονται του σώματος των κειμένων των ανακοινώσεων. Τα κείμενα των ανακοινώσεων δημοσιεύονται κατά αλφαβητική σειρά και ανήκουν σε όλες τις θεματικές ενότητες του συνεδρίου: ιστορία και προοπτικές της αφηγηματολογικής Έρευνας (History and Future of Folk Narrative Research), οικολογική και περιβαλλοντική διάσταση (Mythologies, Ecology and Environmental Representations), μετασχηματισμοί σε παγκόσμιο επίπεδο εξαιτίας της μετανάστευσης και της διασποράς των πολιτισμικών κοινοτήτων (Migrant and Diaspora Communities: Adaptation and Memory), πρακτική εφαρμογή της αφηγηματολογικής έρευνας (Social Strategies and Collective Identities), αφηγητές και πράξη της αφήγησης στην παραδοσιακή αλλά και σύγχρονη διάστασή τους (Storytelling and Storytellers), λαϊκές αφηγήσεις και σύγχρονα μέσα μαζικής ενημέρωσης (Folk Narrative in the Modern Media), αφηγήσεις και Τέχνη (Folk Narratives and Art Representations).
Στο τέλος του 3ου τόμου της έκδοσης δημοσιεύονται περιλήψεις των ανακοινώσεων, το πρόγραμμα του Συνεδρίου, ψήφισμα για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και την επιστροφή των εκπατρισθέντων μνημείων, συμπεριλαμβανομένων των γλυπτών της Ακρόπολης, καθώς και φωτογραφικό υλικό από τις ομιλίες και τις πλούσιες παράλληλες εκδηλώσεις. Κατά τις εργασίες του Συνεδρίου αλλά και των δύο ειδικών Συμποσίων που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιό του (δηλ. εκείνο της ειδικής Επιτροπής για την έρευνα των γητειών και των γητευτών - Committee on Charms, Charmers and Charming - , και το Συμπόσιο με θέμα Belief Tales) τονίστηκε ιδιαιτέρως το γεγονός ότι η αφηγηματολογική έρευνα παρακολουθεί συστηματικά τις σύγχρονες κοινωνικές και πολιτισμικές εξελίξεις και αποτελεί έναν δυναμικό κλάδο της σύγχρονης παγκόσμιας λαογραφικής επιστημονικής έρευνας.
Η παρουσίαση της έκδοσης κατά το τρέχον έτος 2014 συμπίπτει με την επέτειο των πενήντα χρόνων από το 4ο Συνέδριο της ISFNR στην Αθήνα, το 1964, πρακτικά του οποίου δημοσιεύθηκαν με επιμέλεια του αειμνήστου προέδρου τότε της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, διευθυντή του Λαογραφικού Αρχείου, καθηγητή και ακαδημαϊκού, Γ. Α. Μέγα. Το Συνέδριο εκείνο που έμεινε στη μνήμη της επιστημονικής κοινότητας, κατά την έκφραση του αειθαλούς ερευνητή Vilmos Voigt, αποτέλεσε σημαντικό σταθμό για την ISFNR, αλλά και γενικότερα για τις λαογραφικές και εθνολογικές σπουδές. Στο περιθώριο άλλωστε των εργασιών του ιδρύθηκε και η Societe Internationale d’Ethnologie et de Folklore (SIEF) ως διάδοχος της Commission Internationale des Arts Populaires (CIAP) τα πενήντα χρόνια της οποίας εορτάζονται φέτος με σειρά εκδηλώσεων στον Ευρωπαϊκό χώρο.
Με την ολοκλήρωση της έκδοσης των Πρακτικών του 15ου Συνεδρίου της ISFNR το Κέντρο Λαογραφίας συμβάλλει ουσιαστικά στην σύγχρονη παραμυθολογική και αφηγηματολογική έρευνα και συνεχίζει επαξίως την επιστημονική παράδοση, που καλλιεργήθηκε επί ένα σχεδόν αιώνα στους κόλπους του, αλλά και την συνεργασία του με ομόλογα επιστημονικά Ιδρύματα και Εταιρείες διεθνώς.

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΖΑΜΙΩΤΗΣ, Ουίλιαμ Μπάροουζ: γιατί μας συναρπάζει ακόμη;, Η Καθημερινή, 19 Οκτωβριου 2014




Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης (Α) και ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης (Δ).
Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ *
Πρωτοδιάβασα, ανυποψίαστος, τη δεκαετία του ογδόντα, τις «Πόλεις της κόκκινης νύχτας» και μου ήρθαν όλα ανάποδα στα όσα είχα διαβάσει και σπουδάσει στην Αγγλική Φιλολογία. Ενας ανυπάκουος, ιδιοφυής συγγραφέας, ιστορίες από τα βάθη μιας διευρυμένης φαντασίας και ενός εμποτισμένου με παραισθησιογόνα μυαλού, εκεί όπου φωλιάζει το ταλέντο, η παράνοια και η εκρηκτική έμπνευση. Αλλόκοτες αφηγήσεις που γοήτευαν αλλά δύσκολα αφομοιώνονταν στις δικές μου συγγραφικές πρακτικές.

Ο Ουίλιαμ Μπάροουζ παρέμεινε ένας πειραματιστής, στην παράδοση του Τζόις. Ξεπήδησε από το πουθενά στα αμερικανικά γράμματα όπως ο Μέλβιλ, ο Χένρι Τζέιμς, ο Εζρα Πάουντ – και ας μην έχουν σχέση όλοι αυτοί μεταξύ τους. Μισάνθρωπος, όπως ο Σελίν, απέρριψε οικογενειακές και παραδοσιακές αρετές, σπρώχνοντας τα όρια της γραφής στις εσχατιές της, αδιαφορώντας για τον κοινωνικό ή φιλολογικό αντίκτυπο. Μισούσε τον ρεαλισμό, ωστόσο στα γραπτά του ανιχνεύεται ο Κόνραντ, αλλά και άλλοι σημαδιακοί του εικοστού αιώνα όπως ο Μπέκετ και ο Ζενέ.

Σήμερα, όσο ποτέ, χρειαζόμαστε να ξαναδούμε την περίπτωση Μπάροουζ: τη στιγμή που η τεχνική «cut up» εφαρμόζεται από τον editor των εκδοτικών οίκων και ο συγγραφέας αποτελεί μέρος μια βουλιμικής εκδοτικής μηχανής. Πάντως, η επιρροή του Μπάροουζ στους νεότερους συγγραφείς ανιχνεύεται όλο και λιγότερο. Ενας που το πάλεψε στα δικά του μέτρα είναι ο αδικοχαμένος Ρομπέρτο Μπολάνιο, κάπου στο πρόσφατο «Ναρκόπολις» του Τζιτ Θάχιλ εντόπισα παρόμοιο υλικό, αλλά πόσο ρισκάρει κανείς γράφοντας εκ του ασφαλούς μέσα από εργαστήρια δημιουργικής γραφής; Ο ίδιος πίστευε ότι «είναι ανάγκη να ταξιδεύεις, δεν είναι ανάγκη να ζεις» και εφάρμοσε αυτή την ιδέα του περιφέροντας τις ιστορίες του σε ιδιαίτερες περιοχές του πλανήτη εξαντλώντας τα πνευματικά και σωματικά του αποθέματα.

Ο Ουίλιαμ Μπάροουζ επέφερε ένα σχίσμα στην ορθοδοξία του λογοτεχνικού κανόνα. Είναι εύκολο να τον απορρίψουμε ως «δύσβατο» ή «αιρετικό», αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο να τον ξαναβρούμε. Ξαναδιαβάζοντάς τον, όμως, κάτω από ένα σημερινό πρίσμα, θα δούμε ότι προφήτεψε την αποσύνθεση του δυτικού πολιτισμού και την επιβολή μιας χαοτικής παγκοσμιοποίησης.
* Το τελευταίο μυθιστόρημα του κ. Θεόδ. Γρηγοριάδη, «Το μυστικό της Ελλης», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Από τον ίδιο εκδοτικό οίκο επανακυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του «Ο ναύτης».
Tου ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΖΑΜΙΩΤΗ*
Αμετάγνωστος, συναρπαστικός και ρηξικέλευθος, ο Μπάροουζ σηματοδοτεί με το έργο του κάτι εκτενέστερο από την εποχή του.

Ως γνήσιος ερευνητής του συμπαντικού εργαστηρίου, αυτός ο μύστης της γραφής διαισθάνεται περισσότερα απ’ όσα γνωρίζει και ίσως γι’ αυτό διατηρεί από την αρχή ώς το τέλος την εμπιστοσύνη του στον εμπειρισμό. Αποτελεί μία από απ’ αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις όπου πειραματιστής και πείραμα είναι ένα και το αυτό. Ενας λόγιος «επιστήμονας» που καθίσταται δοκιμαστικός σωλήνας, στο εσωτερικό του οποίου έμελλε να παραχθούν ενώσεις εκρηκτικές, απ’ αυτές που δύσκολα σχηματίζονται στον κόσμο της λογοτεχνίας. Ο στόχος του μοιάζει εξαρχής διττός: Εξερεύνηση των καταβολών της ανθρώπινης συνείδησης και προσέγγιση της αυτογνωσίας.

Και είναι αυτό το γνώρισμα του ανήσυχου πιονέρου, εκείνου που δεν σταματά ποτέ να πατά σε αχαρτογράφητες περιοχές για ένα πλήθος πεδίων της ανθρώπινης εμπειρίας, που τον καθιστά έναν από τους πλέον οραματικούς και επιδραστικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα.

Αναπόφευκτα, στιγμές στιγμές μοιάζει να εξαντλεί τα όρια της αφηγηματικότητας, εγκαταλείπει με τρόπο εμφατικό την ασφάλεια της σειριακής αλληλουχίας, προκειμένου να φτάσει ένα βήμα μακρύτερα.

Συχνά έχει κανείς την εντύπωση πως στα γραπτά του προβάρει αυτό που λίγο αργότερα θα ονομαστεί θεωρία της Μαύρης Τρύπας. Του αρκεί μια φράση, δυο-τρεις λέξεις βαλμένες στη σειρά με τον δικό του προσωπικό τρόπο για να σχηματιστεί με ταχύτητα ιλιγγιώδη ένας ορίζοντας γεγονότων, μέσα στον οποίο πραγματικότητα και φαντασία, συνειδητό και ασύνειδο συναντώνται, σχηματίζοντας μια μοναδικότητα.

Ισως δεν είναι υπερβολικό να υποστηρίξει κανείς πως στον θρυμματισμένο, αλλότροπο και σε αρκετές περιπτώσεις «εχθρικό» προς τον αναγνώστη λογοτεχνικό σύμπαν του Μπάροουζ κρύβεται το μέλλον του κόσμου. Οχι απαραίτητα με την έννοια αυτού που θα υπάρξει κάποτε, αλλά εκείνου που ήταν εδώ από πάντοτε· μια μυστική φέτα αυτούσιας πραγματικότητας, μια δέσμη οργιώδους δημιουργικότητας που, για λόγους ευπρέπειας, στενομυαλιάς ή αναγκαίας καταφυγής στην πρακτικότητα του συλλογικού γίγνεσθαι, κρύβεται σχεδόν εξορισμένη, στα διαλύματα παραφροσύνης ή έκλαμψης που ταράζουν κάθε ανθρώπινο νου. Ισως γι’ αυτό, το ενδιαφέρον για το έργο του ξεπερνά ακόμη και αυτή τη μανία για τον θυελλώδη βίο του.
* Το τελευταίο μυθιστόρημα του κ. Κων. Τζαμιώτη, «Η πόλη και η σιωπή», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Έντυπη

Εκκληση για σωθεί το σπίτι του Καζαντζάκη στην Αντίμπ - πολιτισμός - Το Βήμα Online

Εκκληση για σωθεί το σπίτι του Καζαντζάκη στην Αντίμπ - πολιτισμός - Το Βήμα Online

Εκκληση για σωθεί το σπίτι του Καζαντζάκη στην Αντίμπ - πολιτισμός - Το Βήμα Online

Εκκληση για σωθεί το σπίτι του Καζαντζάκη στην Αντίμπ - πολιτισμός - Το Βήμα Online

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

ΑΥΔΙΚΟΣ Ε. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, Η ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΕΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΝΩΣΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ Η ΕΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ , ΝΟΜΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ , ΑΘΗΝΑ 2014

Η ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΕΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ
Σήμερα, που το ενωσιακό δίκαιο επικαθορίζει σε μεγάλο βαθμό το εθνικό δίκαιο, η αστική ευθύνη εξελίσσεται προσπαθώντας να ανταποκριθεί τόσο στα εχέγγυα της έννοιας του κράτους δικαίου, όπως το παραδοσιακό εθνικό κράτος την έχει ορίσει, όσο και στις απαιτήσεις και τις προκλήσεις της νέας έννομης τάξης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Η αστική ευθύνη του κράτους μέλους της Ε.Ε. για τις παραβάσεις του ενωσιακού δικαίου και η ένταξή της στην εθνική έννομη τάξη» αποτελεί την πρώτη ελληνική μονογραφική αντιμετώπιση του σχετικού θέματος. Το βιβλίο μελετά τα ζητήματα που αφορούν την αστική ευθύνη του κράτους μέλους για παραβάσεις του δικαίου της Ε.Ε. και ερευνά την εφαρμογή, θεωρητική και νομολογιακή, της τελευταίας στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του ελληνικού συστήματος αστικής ευθύνης του Δημοσίου, καθώς και την εφαρμογή της στις έννομες τάξεις του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας και της Γερμανίας. Το βιβλίο στοχεύει να αποτελέσει βοήθημα στους νομικούς που ασχολούνται με το θέμα αυτό, σε δικηγόρους, σε φοιτητές και όλους γενικά τους εφαρμοστές του δικαίου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ι. Ιστορική αναδρομή
Ελλάδα
Μεγάλη Βρετανία
Γαλλία
Γερμανία
ΙΙ. Στόχοι - ερευνητικά ερωτήματα της μελέτης
ΙΙΙ. Ορολογικές διευκρινίσεις
Το εννοιολογικό περιεχόμενο του όρου "αστική ευθύνη του Δημοσίου"
Το εννοιολογικό περιεχόμενο των όρων "αστική ευθύνη του κράτους μέλους της Ε.Ε. για παραβάσεις του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης" και "αστική ευθύνη του Δημοσίου ή ΟΤΑ ή άλλων ΝΠΔΔ για τις παραβάσεις του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης"
Η σχέση του 914 ΑΚ με την αστική ευθύνη του Δημοσίου
IV. Η αστική ευθύνη του Δημοσίου κατά τους κανόνες του ελληνικού δημοσίου δικαίου
Α. Πράξη παράλειψη ή υλική ενέργεια
Β. Όργανο του Δημοσίου
Τα όργανα της εκτελεστικής εξουσίας
Τα όργανα της νομοθετικής εξουσίας
Τα όργανα της δικαστικής εξουσίας
Γ. Άσκηση δημόσιας εξουσίας
Δ. Παράνομο
Ε. Η ζημία
ΣΤ. Η παραβιαζόμενη διάταξη να μην έχει τεθεί χάριν του γενικού συμφέροντος
Ζ. Αιτιώδης σύνδεσμος
Η. Δικονομικές προϋποθέσεις
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
Η αστική ευθύνη του κράτους μέλους και της Ένωσης για παραβάσεις του δικαίου της Ε.Ε. και η ευθύνη του Δημοσίου με βάση την ΕΣΔΑ
Πρώτο μέρος: Η αστική ευθύνη του κράτους μέλους για παραβάσεις του δικαίου της Ε.Ε.
Ι. Οι νομολογιακές εξελίξει πριν την Francovich
II. Η υπόθεση Francovich
Ιστορικό
Βάσεις της θεωρητικής θεμελίωσης
Οι προεκτάσεις στην απόφαση Francovich της νομολογίας του ΔΕΚ
Άλλα ζητήματα στην Francovich
Αξιολόγηση
III. Η υπόθεση Brasserie du Pecheu/Factortame. Η αστική ευθύνη του κράτους μέλους μεταξύ γερμανικής μπύρας και βρετανικών ιχθύων
IV. Προϋποθέσει της ευθύνης
Α. Ο παραβιαζόμενος κανόνας να απονέμει δικαιώματα σε ιδιώτες
Υπόθεση Dillenkofer - έστω και έμμεση απονομή δικαιωμάτων στους ιδιώτες από διατάξεις Οδηγίας
Υπόθεση Rechberger - επιβεβαίωση της θέσης Dillenkofer
Υπόθεση Peter Paul - παράδειγμα Οδηγιών που οι διατάξεις τους δεν μεταφέρουν ούτε εμμέσως δικαιώματα σε ιδιώτες
Υπόθεση Danske Slagterier
Β. Η παράβαση να είναι κατάφωρη
1. Περιπτώσει "αυτόματου" χαρακτηρισμού της παράβασης ως κατάφωρης
Υπόθεση Dillenkofer - έλλειψη οποιουδήποτε μέτρου μεταφοράς Οδηγίας
Υπόθεση Hedley Lomas - έλλειψη διακριτικής ευχέρειας του κράτους μέλους
2. Περιπτώσεις μη "αυτόματου" χαρακτηρισμού της παράβασης ως κατάφωρης
Υπόθεση British Telecommunications - η εσφαλμένη μεταφορά Οδηγίας δεν συνιστά αυτόματο χαρακτηρισμό της παραβίασης ως κατάφωρης
Γ. Αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της παράβασης και της ζημίας του ιδιώτη
Υπόθεση Brinkman
Υπόθεση Test Claimants
V. Όσον αφορά την καταλληλότητα της αποκατάστασης της ζημίας
Η μορφή της προσήκουσας αποκατάστασης της ζημίας - υποθέσεις Bonifaci και Maso
Β. Η έκταση της προσήκουσας αποκατάστασης
VI. Προθεσμίες
Υπόθεση Palmisani - ενιαύσια προθεσμία παραγραφής - αρχή της ισοδυναμίας
Υπόθεση Danske Slagterier - χρονικό σημείο έναρξης του χρόνου παραγραφής - αρχή αποτελεσματικότητας - διαδικασία αρ. 226 ΕΚ - διακοπή ή αναστολή προθεσμίας παραγραφής
VII. Η αρμόδια για την αποκατάσταση της ζημίας αρχή
Υπόθεση Konle - ομόσπονδο κράτος - αρμόδια αρχή για αποκατάσταση - καθιέρωση του γενικού πλαισίου στο θέμα αυτό
Υπόθεση Haim II - ευθύνη των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης - νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου - παράλληλη ευθύνη του κράτους μέλους
VIII. Όσον αφορά την δέουσα επιμέλεια που πρέπει να επιδείξει
ο ιδιώτης ή τρίτος προς αποφυγή ή περιορισμό της ζημίας του [...]
Δεύτερο μέρος: Η αστική ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για παραβάσεις του δικαίου της Ε.Ε.
Τρίτο μέρος: Αστική ευθύνη του Δημοσίου και Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου
Η αποζημίωση κατά τους κανόνες της ΕΣΔΑ
Η σημασία της ΕΣΔΑ και του ΕΔΔΑ για την αστική ευθύνη του Δημοσίου
Η αίτηση για δίκαιη ικανοποίηση του Ν 4055/2012 λόγω υπέρβασης της εύλογης διάρκειας της διοικητικής δίκης ως επίδραση της νομολογίας του ΕΔΔΑ στην ελληνική έννομη τάξη
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Η ενσωμάτωση της αστικής ευθύνης του κράτους μέλους για τις παραβάσεις του δικαίου της Ε.Ε. στις εθνικές έννομες τάξεις
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ [...]